yaraqlı-yasaqlı

sif. və zərf köhn. Yaxşıca silahlanmış, cürbəcür silahlarla silahlanmış. Bir də baxdı ki, budur, bir dəstə yaraqlı- yasaqlı atlı gəlir. «Koroğlu». Dəmirçi Əhməd oğlunu yaraqlı-yasaqlı görüb dedi. . (Nağıl). <Məclisi aparanın> üstü-başı yaraqlıyasaqlıydı. «Aşıq Ələsgər».